nakapanood ako ng Grey's Anatomy Season 4 kahapon pagkatapos ng 50 years na pagmmovie marathon. napansin ko tong linyang ito na narelate ako... nainis si Christina sa babagal-bagal at walang kusang intern na si Lexie (lol)
Lexie: Are you okay?
Christina: Don't ask me if I'm okay.
Lexie: Okay.
Christina: Ugh, you make me sick. Have some fire. Be unstoppable. Be a force of nature. Be better than anyone here, and don't give a damn what anyone thinks. There are no teams here, no buddies. You're on your own. Be on your own. - Losing My Mind
last friday.. medyo naasar ako sa officemate ko... ayaw niya tanggapin ang ilang trabaho na iiwanan ko... as i can see, kayang-kaya niya un at hindi ko naman irerecomend na ibigay sa kanya ung trabaho kung alam kong hindi niya kaya... its for her own advantage. pero tinanggihan niya ko.. medyo nanghihinayang ako kasi nakakahon nalang siya sa trabaho niya ngayon... simpleng simple nalang sa kanya lahat... at naiirita ako knowing na binibigay ko sa kanya ang work load na kung saan may chance siyang mag-grow..lalo pa ngayon na aalis na ko..
nakakahinayang at nakakairita... siguro dahil rin talaga sa rejection... pero yan ang nararamdaman ko ngayon...
baka mabasa mo to,..pasensiya na walang personalan ha, trabaho lang...
you're still my dear friend...
two weeks to go...
im going to miss you...
Lexie: Are you okay?
Christina: Don't ask me if I'm okay.
Lexie: Okay.
Christina: Ugh, you make me sick. Have some fire. Be unstoppable. Be a force of nature. Be better than anyone here, and don't give a damn what anyone thinks. There are no teams here, no buddies. You're on your own. Be on your own. - Losing My Mind
last friday.. medyo naasar ako sa officemate ko... ayaw niya tanggapin ang ilang trabaho na iiwanan ko... as i can see, kayang-kaya niya un at hindi ko naman irerecomend na ibigay sa kanya ung trabaho kung alam kong hindi niya kaya... its for her own advantage. pero tinanggihan niya ko.. medyo nanghihinayang ako kasi nakakahon nalang siya sa trabaho niya ngayon... simpleng simple nalang sa kanya lahat... at naiirita ako knowing na binibigay ko sa kanya ang work load na kung saan may chance siyang mag-grow..lalo pa ngayon na aalis na ko..
nakakahinayang at nakakairita... siguro dahil rin talaga sa rejection... pero yan ang nararamdaman ko ngayon...
baka mabasa mo to,..pasensiya na walang personalan ha, trabaho lang...
you're still my dear friend...
two weeks to go...
im going to miss you...