Hi there! Wazzup with me??! Well im ok na with my work! Last week nag-asikaso ako ng mga business permits. Whew! Grabe.. ibang klase sa sistema! Harap-harapan ang mga kabalastugan! Hindi ako makapagsalita at napapailing nalang ako sa mga senyasan na nakita ko,, singitan, palakasan sa mga magkukumpanyero.. mga palusot.. well, its really a stubborn fact,, and its sad that I cant do anything about it.. kelangan ko nalang lunukin ang pride ko at makisabay sa agos.. that’s the way it is..
Sa pagkakaalam ko, compromise ang nangyari sa amin last year. At ang ginawa pala nila, inipit nila ang mga original papers namin para mahirapan kami makapag-renew this year (most probably un nga ang intension nila), so ang mangyayari nun, mawawalan kami ng choice kundi ang makipag-ayos ulit sa mga kausap namin sa “compromising” dati. Sa pagkakaalam ko, isang grupo sila, meron sa munisipyo, meron sa baranggay.. at kung hindi ako nagkakamali, pati sa BIR. Itago nalang natin sa pangalan na “conspirators” (tsarot!) Personally, ayoko na ng ganun. As much as possible, gusto ko ng legal. E ang nangyari pa dun, hinaharang pa ng mga conspirators ang aming mga papers, at talagang nahirapan akong mag-follow up.. naka apat na balik ako sa linsyak na munisipyo nayan. Bawat araw, wala akong nakikita kundi mga ngiting kabayo ng mga pangit ng mga empleyado roon. Sorry kung nagegeneralize ko,, pero sa napagdaanan ko, halos pare-pareho na ang tingin ko sa kanila. Sa bawat department,, magpa simula sa table1 hanggang 7.. sus!
In fairness, kinakabahan din naman ako talaga,, dahil alam ko namang may kabaluktutan talaga ang kumpanya namin. Kasi wala naman kami magagawa, given na iresponsible talaga ang mga boss ko at nasanay na sila sa mga hokus pokus ng dating mga naging accountant samin. Para sa akin, biktima lang rin kami. I took it as a challenge for me and I want my term in the office to be in legal, although not normal! Gusto kong iparealize sa mga boss ko na mas maganda na un legal at mas magaan sa pakiramdam. Buti nalang at nakuha kong pakiusapan ang mga tao dun sa munisipyo lalu na ung city treasurer na tipong para akong nagde-defense para ma-approve ang aming gross sales (un ang magiging basehan ng babayaran sa cedula at permits),, nung hinahanap ang ITR namin, sinabi ko nasa auditor pa, at kelangan lang talaga naming maging on time sa pagpapa-renew ng permits para hindi mapenalize,, so in short, nakumbinse ko rin sila. Kaya nakaraos ako, at nakabalik sa opisina na “accomplished”. Haaayy!! (yeah! Sinulit ko employee’s benefit! Hehe!)
Hay naku, ibang klase ang panahon ngayon.. well, I just want to thank my dad for teaching me how to make all of this! Tinuruan niya ko ng mga pasikot-sikot,, mga teknik para hindi masyadong ma-interrogate, at marami pang iba. Sinabi niya rin sakin na: “just play the game the right way! You will be held responsible for all of your actions so be careful. Wag ka masanay sa maduming laro!” at “kung ginawa mo na ang alam mong tama at hindi sumang-ayon ang mga boss mo, well, that’s not your problem anymore.. sa pagkakataong un, isipin mong empleyado ka nila at desisyon parin nila bilang mga may-ari ng kumpanya ang magpe-prevail. Ang mahalaga, you did the right thing,,, the rest is up to them!” talagang binaon ko ang mga payo na un ng dad ko, truly, Im very thankful for having him! Good thing, wala namang sinabing masama ang boss ko, at tuwang-tuwa sila na naayos na ang kanilang mga permits at higit sa lahat, nagbayad sila ng maayos sa kung magkano talaga ang due sa company namin.
Ang saya noh?! Challenge nga naman! Well.. simula palang yan.. im not even half the battle.. ang susunod.. BIR naman.. magkikita parin kami ng mga pangit na conspirators! Hmm.. Im praying for God’s guidance in every step I’ll be taking. He’s always with me,, I know! Meanwhile.. back to my chair.. play my media player with my the sounds of “piramita” esp. “hiling”.. and hey.. before I forget,, baba muna ko to have a cup of coffee!! Til then!! ^_^

Kelangang mag-desisyon.. ayokong sumuko.. walang panghahawakan. – mga bagay na naglalaro sa isip nitong mga nakaraang araw…

Whew! Paano ko nga ba ilalarawan ang linggong nagdaan? Its been such a hell! Oh my! Im sorry, I didn’t mean to say that,, pero sa tingin ko un nalang ang masasabi ng isang katulad kong ordinaryong empleyado na may hinaing..

dati nung estudyante pako, kadalasan ko lang na naririnig ang mga ganitong klaseng problema sa sociology class, mga forums na sinasalihan ko, mga immersions, atbp. Nasa kanila ang simpatiya ko,, sumali pa ko sa mga grupo ng mga estudyanteng may layunin na kumilos para sa paghahanap ng pagbabago,, kung hindi man sa buong komyunidad na kinabibilangan namin , e kahit dun man lang sa mismong loob ng paaralan namin.. naghahanap kami ng pagbabago. Ng maayos na sistema.

Pero tama nga sila,, sila na mas ekspiryensado.. iba talaga sa totoong buhay. Iba talaga kung ikaw na mismo ang nakakakita ng kabaluktatan sa sistema.. sa lipunan, sa gobyerno, sa mga namumuno dito, sa isang pribadong kumpanya (katulad ng sa amin! ugh!)..iba pa rin kung ikaw ang ay nasasitwasyon na wala kang magawa…sa mga harap-harapang mga kabalastugan.. mga injustices, mga misconducts.. minsan,, gusto kong itanong sa kanila,, yan ba ang natutunan niyo sa ilang taong mga pag-aaral sa (hindi maipagkakailang) eksklusibong paaralan?? O – yan ba ang natutunan niyo sa mga magulang niyo? Baka kulang pa kayo sa pangaral??

Hindi ba simple lang naman
sana
ang buhay kung ika’y matino??

Hay naku, sa totoo lang naaawa ako sa kanila na halos buong buhay nila ay umiikot nalang sa pag-aangkat ng salapi.. hindi na mahalaga kung sa tama o sa maling pamamaraan, kung may maapakan silang dignidad ng ibang tao na nasa paligid nila.. kung may nagugutom na mga bata na nakakakalat sa kalyeng dinaraanan nila araw-araw… ang mahalaga, may pam-boracay sila! May pang-out –of-country sila this holiday season.. may pang-hulog sila sa amortization ng mga properties na kinukuha nila, at pambayad sa mga credit cards at nang hindi maabutan ng deadline! Nakakainis! I am not against their dreams or goals in life.. mauunawaan ko rin kung sasabihin nilang “we’re just being practical” pero anu nga ba ang pagiging praktikal para sa kanila? Maiintindihan ko rin kung maghangad sila ng magandang buhay para sa kanila at ng kanilang pamilya.. wala tayong problema don,, everybody wants it! Hipokrita ko kapag sinabi kong hindi ko gusto un!

How I pity those people who don’t know how to share! I wonder if they’re really happy inspite of all the possessions that they have.. nakakatulog kaya sila ng mahimbing sa gabi?? (well, dapat lang siguro makatulog sila ng mahimbing dahil sa mahal ng bili nila sa kanilang “wonder bed” kuno!).

Well, nasan naba ako’t kung saan saan nako nakarating?? Well, its been a dreadful week for me.. alam kong ipinapakilala at ipinapakita sakin ni Lord ang ibat ibang uri ng tao at ugali na kailangan kong kasanayan buong buhay ko. I know these people around me are just imperfect as I am. I have to accept that truth in order to calm myself if circumstances wouldn’t run smooth as I wanted it. About injustices that im suffering right now,, hmm.. naniniwala parin ako sa karma at sa God’s saving grace! In short… bahala na si Lord sa kanila!

Anyway..
Right now, Im planning to concentrate so much for the improvement of myself,, that I’ll have no time to criticize others or even watch other people to take their fall.

Meanwhile I sit on my chair,, drink a lot of coffee, and await the blow. ^_^